Het went nooit, maar het slijt toch
‘Juul, het went echt nooit.’
‘Snap ik schat!’
‘Ik ben toch geen moeder geworden om 3 weken alleen te zijn.’ Sip kijkt ze Juul aan.
‘Het is gewoon zo f*cking onnatuurlijk.’ Ze neemt een hijs van een sigaret. Ze rookt eigenlijk al jaren niet meer.
‘Tuurlijk hebben ze papa-tijd nodig en mogen ze op kamp.’ Ze schenkt zichzelf en Juul een extra groot glas koele beige rosé in.
‘Haat aan die lege bedden, ik wens nu troep in huis Juul.’
‘Dat alles blijft staan zoals je het achter laat. Het lijkt mij heerlijk zegt Juul.’
‘Ja, een week is oké, maar twee of drie.’ Kris kijkt somber voor zich uit.
‘Ik ben ook nog eens een mega sucker voor feestdagen. Straks zijn ze met kerst en oud en nieuw weg. Zit ik alleen met al mijn sentiment onder de boom.’
Mag ze dit hardop zeggen? Ja zeker mag ze dat, ook zij mag haar emoties tonen. Natuurlijk gunt ze haar kids die fantastische reis. Maar stiekem, nou stiekem is het niet, ze mist ze. Wat zegt ze zelf tegen haar kids als ze hun papa missen?
‘Missen mag, stuur een wolk van liefde naar papa. Laat die tranen maar stromen. Alles is oké.’ Nu voelt ze ineens nog beter dat het voor haar kinderen ook nooit helemaal went. Tenzij je iets heel leuks gaat doen.
‘Juul, zou jij met me mee naar Bali willen? Zo’n retreat, met massage en healthy food voor ladies only?’ Juul lacht.
‘Stuur jij ze dan een wolk van liefde?’
Glimlachend neemt Kris een grote slok rosé.
‘Look at the bright side of life hè’
‘Je bent een kanjer. Maar vergeet niet te voelen en te janken.’
‘Nooit!’
?